යාපනයේ මහා මංගල්ලය ඇරැඹේ…!

කන්ද උඩරට සෙංකඩගල නුවර ඇසළ මංගල්‍යය පවත්වමින් වීදි පුරා ඇසෙන පංචතූර්ය වාදනයෙන් වාතලය කලඹා දෙවිබඹුන් හට ආමන්ත්‍රණය කරන සරුසාර අස්වැන්නක් උදෙසා වර්ෂාව අයැදින අවධියක උතුරු අර්ධද්වීපයේ අපේම සහෝදර දමිළ ප්‍රජාව මේ දිනවල ඉතාමත් උත්සවශ්‍රීයෙන් නල්ලුර් වාර්ෂික උත්සවය සමරයි.

අශ්ව රථ-දෙවියන්ගේ භාර්යාවන්-වල්ලි අම්මා-රිදී මොනරෙක්-රිදී නාගයෙක්-කෛලාස වාහනයක්! යාපනයේ මහා මංගල්ලය ඇරැඹේ…!

අගෝස්තු සහ සැප්තැම්බර් උණුසුම් මාසවලදී නල්ලුර් කන්දස්වාමි කෝවිල මුල්කරගෙන සිය නමක් ඇති මුරුගන් දෙවියන් හෙවත් කාර්තිකේය දෙවියන් කෙරෙහි ඉමහත් භක්තියෙන් පිරීයයි. බැතිමතුන් ලක්ෂ ගණනින් ඇදී එන අතර යාපනය ජීවයෙන් හා වර්ණයෙන් කම්පනය වේ. මාසයකට ආසන්න කාලයක් දිගහැරෙන උත්සවය කොඩියේත්‍රම් හෙවත් කොඩි එසවීමේ උත්සවයෙන් ආරම්භ වේ. ධජය පැරණි වංශාධිපති පවුලක නිවෙසක සිට රැගෙන යනු ලැබේ. චාරිත්‍රානුකූලව, කුඩා අශ්ව රථයකින් මෙය ගෙනයනු ලබයි. මේවා ශතවර්ෂ ගණනාවක් තිස්සේ වෙනස් නොවූ දැඩි සාම්ප්‍රදායික අංගයන් වේ. උත්සවය විවිධ චාරිත්‍ර හා සම්ප්‍රදායන් විසින් සලකුණු කර ඇත. දිනපතා මුරුගන් දෙවියන්ගේ පිළිමය හෝ ඔහුගේ වෙල් (හෙල්ල වැනි ආයුධයක්) දවල්ට කෝවිලේ අභ්‍යන්තර පරිශ්‍රය වටාද සවස් වරුවේ පිටත පරිශ්‍රය වටාද රැගෙන යති. පෙරහැරේ යෙදෙන දෙවියන්ගේ නිරූපණය, වේල් හෝ ප්‍රතිමා වේවා, දෙවියන්ගේ භාර්යාවන් දෙදෙනකු වන දේවසේනා සහ වල්ලිගේ ප්‍රතිමා සමගින් ඇත. සෑම දිනෙකම දිව්‍යමය ජීවීන් රැගෙන යන වාහන හෝ රථ වෙනස් වේ. රිදී මොනරෙක්, රිදී හංසයෙක්, නාගයෙක් සහ කොළ මොනරෙක් වෙනත් සවිස්තරාත්මක වාහන අතර වේ. සියලු වාහන අතරින් සැබෑම වන්නේ කෛලාස වාහනයයි. වර්ණවත්, දිලිසෙන, සංකීර්ණ, දැවැන්ත, සවිස්තරාත්මක සහ විශිෂ්ට ලෙස මූර්තිමත්, එය බොහෝ නරඹන්නන් ආකර්ෂණය කරයි.

උත්සවයේ සියලු චාරිත්‍ර අතරින් වඩාත් ජනප්‍රිය වන්නේ තේර්ය. 1900 වසරේ එවක නල්ලුර් භාරකාරයා විසින් කැටයම් කරන ලද රිදී සිංහාසනයක් මත ෂන්මුග දෙවියන් තම භාර්යාවන් සමග වැඩම කරවන්නේ මෙදිනය. සිම්මාසනම් නමින් හැඳින්වෙන එය සිය ගණනක් බැතිමතුන් විසින් ‘හරෝ හරා’ යනුවෙන් ජ්වලිතව කෑගසමින් රැගෙන යයි. මංගල්‍යයේ 24 වැනි දින තීර්තම් නොහොත් දිය කැපීමේ මංගල්‍යය පැවැත්වේ. මුරුගන් දෙවියන්ගේ සහ ඔහුගේ භාර්යාවන්ගේ පිළිම කෝවිලේ අලංකාර ලෙස සරසා ඇති පියගැට පොකුණෙහි ගිල්වනු ලැබේ. උත්සවයේ තිරය අඳින අවසාන චාරිත්‍රය වන්නේ මුරුගන් සහ වල්ලි සහ මුරුගන් සහ දේවසේන අතර විවාහය ප්‍රතිනිර්මාණය කරන ශුද්ධ මංගල්‍යයයි. මෙම සෑම චාරිත්‍රයක්ම ආධ්‍යාත්මික වැදගත්කමක් ඇති අතර සැලකිය යුතු අර්ථයක් ඇත. ඒ අතරින් ධජය එසවීම මැවීම යන්නෙන් අදහස් වන අතර පිළිම පෙරහැරෙන් ආරක්ෂාව අදහස් වන අතර තීර්ථය යනු කරුණාවයි. නිරාහාරව සිටීම, භාවනා කිරීම සහ යාඥා කිරීම මෙන්ම පසුතැවිලි වීම කෙනකු ලෞකිකත්වය අඩුකර අධ්‍යාත්මිකත්වයට යොමුකරන බව විශ්වාස කෙරේ. බැතිමත්හු මෙම සිරිත් විරිත් ඉතා උනන්දුවෙන් ඉටුකරති.

නල්ලුර් කන්දස්වාමි කෝවිලේ වාර්ෂික උත්සවය දෙමළ දින දර්ශනයට අනුව අගෝස්තු හෝ සැප්තැම්බර් මාසවල යාපනයේ මුරුගන් දේවාලයට ගෞරව කිරීම සඳහා පැවැත්වෙන ශ්‍රී ලංකාවේ දීර්ඝතම ශුද්ධ මංගල්‍යය ලෙස පිළිගැනෙන දින විසිපහක දීර්ඝ අනුස්මරණයකි. මෙම උත්සවය නල්ලුර් කන්දස්වාමි කෝවිල (සිංහල – නල්ලුර් ස්කන්ධ කුමාර කෝවිල) මුල්කරගෙන ආදි අමාවසායි දිනයෙන් පසුවය. නල්ලුර් උත්සවය සමරනු ලබන්නේ මුරුගන් දෙවියන්, වල්ලි දෙවඟන සහ දෙයිවානයි වන්දනා කිරීම සඳහාය. උත්සවය සෑම විටම විශිෂ්ටය. මෙම විහාරස්ථානයේ බොහෝ සාන්තුවරයන් වැඩ සිටි බවත් ස්වාමින් වහන්සේගේ ආශීර්වාදය ලබා ඇති බවත් පැවසේ. ඒ නිසා කෝවිල වෙත පියනඟන කාටත් අපූරු සැනසීමක් හා ගෞරව භක්තියක් උදා වේ.

සාම්ප්‍රදායිකව, ගෞරවයේ සලකුණක් ලෙස, වයස අවුරුදු 03ට වැඩි පිරිමින්ට ඉණට ඉහළින් ඇඳුමක් ඇඳිය නොහැකි අතර ගැහැනු (අවුරුදු 03ට වැඩි) දිගු ඇඳුමක් ඇඳිය යුතුය. ශ්‍රී ලංකා නල්ලුර් උත්සවය ධජය එසවීමේ උත්සවයෙන් ආරම්භ වන අතර පළමු දින 10 ආගමික වතාවත් මාලාවකි. ඉදිරි දින 09 නල්ලුර් කන්දස්වාමි කෝවිල වටා පැවැත්වෙන අතර 10 වැනි දින මංචම් උත්සවය පැවැත්වේ. මින් පසු අරුණග්‍රිනාතර් උත්සවය, සූරියෝත්සවම් (සූරියන් උත්සවය), කාර්තිගයි උත්සවය, සන්තානගෝපාල මංගල්‍යය, කාලියාසවගනම් උත්සවය, කායවල්ලිමහවල්ලෝයි උත්සවය, තන්කරාටම්, පලනි උත්සවය, ඔරුමුග උත්සවය, සප්‍රම් උත්සව සමරයි. මෙම ශුද්ධ යුගයේ මුරුගන් දෙවියන්ගේ ප්‍රතිමාව ගෞරවනීය ලෙස සතුන්ගේ ස්වරූපයෙන් ගෞරවනීය වාහනවලින් ඔසවා උත්සවය පුරාම ප්‍රවාහනය කරනු ලැබේ.

මොනරුන්, රිදී සහ කොළ, නාගයා සහ හංසයා සියල්ල ශුද්ධ වර්ණාවලියට පරිශුද්ධ ලෙස සලකනු ලැබේ. මෙම වර්ණවත් සංදර්ශනයට සහභාගි වීමට දහස් ගණන් බැතිමතුන් එක්රැස් කරමින්, යාපනයේ නල්ලුර් කෝවිල් මංගල්‍යය දහවලට කෝවිලේ අභ්‍යන්තර පරිශ්‍රයෙන්ද, සවස් වන විටත්, රාත්‍රිය දක්වාත් දේවාලයේ අභ්‍යන්තර පරිශ්‍රය හරහා ගමන් කරයි.

තේර් උත්සවය නම් විසිහතර වැනි දිනයේ සිදුකරන අශ්ව රථ මංගල්‍යයකි. එහිදී මුරුගන් දෙවියන්ගේ ශුද්ධ ප්‍රතිමාව රථයක තැන්පත් කරනු ලබන්නේ නිරන්තර බෙර වාදනය සහ ගායනා මධ්‍යයේය. පෙරවරුවේ ආරම්භ කරන රථ මංගල්‍යය පසුව උත්සවය අවසන් කිරීමෙන් පසුව නැවත විහාර දොරටුව වෙත ළඟා වේ. ෂන්මුගන් දෙවියන්ගේ ප්‍රතිමාව සහ භාර්යාවන් රැගත් දැවැන්ත සහ බර අශ්ව රථය දේව මාලිගාවේ වීදි දිගේ පෙරහැරේ සංචාරය කරවයි. දහස් සංඛ්‍යාත බැතිමතුන්ගේ ලණුවකින් ඇදගෙන යන කරත්තය, දුප්පත් පොහොසත්, මහලු තරුණ තරුණියන් උරෙන් උර ගැටී ඇදීමේදී බැතිමතුන්ගේ අවංකකම සහ පාරිශුද්ධත්වය දැකබලා ගැනීමට අවස්ථාව සලසා දෙයි.

මෙම මංගල්‍යයට සහභාගි වීම සඳහා දිවයිනේ සහ විදේශයන්හි සිට සිය ගණනක් බැතිමතුන් පැමිණෙයි. ඔවුන් තම ඇදහිල්ලට කරන සැබෑ කැපවීමට ගෞරවයක් වශයෙන් චාරිත්‍රානුකූලව තමන් මෙන්ම පොල් ගෙඩිද බිම හෙළති. වීදිවල, කරත්තය පිටුපස බොහෝ බැතිමත්හු ආදි බජන ගීතය රස විඳීමට රැස්ව සිටියහ. මෙදින පන්සල පාරේ පුණ්‍ය මධ්‍යස්ථානවල බජන, පන්නිසයි, අරුලිසයි, කථප්‍රසංගම්, අරුළුරයි සිදුකෙරේ. මුරුගන් දෙවියන්ගේ ප්‍රතිමාව රැගත් කරත්තය නැවත දේව මාලිගාවේ මුල් ස්ථානයට පැමිණීමෙන් පසු මෙම උත්සව අවසන් වේ.

තීර්ථය නම් තවත් එක් දිනයකි. තීර්ථය (දිය කැපීමේ මංගල්‍යය) නම් පවු සමාදානය සමරන තීර්ථයයි. මෙදින සන්ධ්‍යාවේ ශ්‍රී කොඩිය පහත් කිරීමේ මංගල්‍යය පැවැත්වේ. මෙයින් පසු, පුංගවානම් උත්සවය, (මුරුගා දෙවියන්ගේ සහ වල්ලි සහ දෙයිවානයි දේවියගේ විවාහ මංගල්‍යය සිදුවනු ඇත). වයිරවර්ශාන්තියෙන් උත්සවය අවසන් වේ. මෙය දෙමළ දින දර්ශනයේ වැදගත් සංස්කෘතික හා ආගමික උත්සවයක් වන අතර අපූරු සංස්කෘතික විචිත්‍රාංග දර්ශනය කළ හැකිය.
ඔය අතරින් පුරුෂයන්ගේ ගෙලේ රැඳි රුද්‍රාක්ෂ අපූරු ආභරණයකි. ඒ ගැන තවත් අපූරු කතාවක් මෙසේ එක්කරනු කැමැත්තෙමි.

යාපනය නගර සීමාවට නුදුරු තාවඩිහි ශිව දෙවියන්ගේ කඳුළු බින්දු සොයා….

මේ නම් අපගේ මාතෘ භූමියේම වූ සොඳුරු ඉසව්වක සංස්කෘතික මූල බීජයන් සොයා යන තවත් අපූර්ව ගමනාන්තයක් වනවාට සැක නැත.

‘තාවඩිල, මේ උතුරු අර්ධද්වීපයේ යාපනය කන්කසන්තුරේ ප්‍රධාන මාර්ගයට යාබදව පිහිටි ශුෂ්ක යැයි හඳුන්වන හුණුගල් පාෂාණ ස්ථරයක් මත වූ පෙනිසියුලාවේ හරිතවන් පරිසරයකට උරුමකම් කියන ග්‍රාමීය සුන්දරත්වය, හින්දු සංස්කෘතියේ විචිත්‍රත්වය, ජීවනෝපායන් හා චාරිත්‍ර වාරිත්‍රවල සංයෝජනයන් ගවේෂණය කළ හැකි තවත් එක ඉසව්වකි.

කන්කසන්තුරේ ප්‍රධාන මාර්ගයේ ඉනුවිල් පසුකර ඉදිරියට ගමන් කරන යාල් ආගන්තුකයාට ‘ආවඩා ආයුබෝ’ ලෙස ආශීර්වාදයක් එක්කරන්නේ තාවඩිහි නෙක නෙක සිතුවමින් රටා ගැන්වූ ඉදිරිපස බිත්තියක් සහිත ‘අම්බලවාර් පිල්ලෙයාර්’ කෝවිලයි.

වසර ගණනක් යාපනේ ජීවත්වෙන මාගේ නෙත ගැටුණු මා තුළ කුතුහලය ජනිත කළ කෝවිල්වල පූජකවරුන් මෙන්ම බොහොමයක් පුරුෂ පාර්ශ්වය පලඳින අපූරු ආභරණයක මූල බීජ සොයා තවත් සංස්කෘතියක අපූර්වත්වය ගවේෂණය කිරීම උදෙසා යන මේ ගමනාන්තය නම් ‘තාවඩි භද්‍රකාලි කෝවිල’ අසල වූ නිල් වෙරළු ශාකයක් දැකබලා ගැනීමටය. කෝවිල භාර ජූජකවරයාගේ මතකය ආවර්ජනය කරන කල්හි මේ ඔහු කුඩා අවධියේ ඉන්දියාවේ සිට ලංකාවට පැමිණි තම පියා බීජයක් රෝපණය කර ලබාගත් ශාකයකි.

ශිව දෙවියන්ගේ කඳුළු බින්දුවල ලෙස හඳුන්වන නිල් වෙරළු බීජ නැතහොත් රුද්‍රාක්ෂ ශාකයේ බීජ ශිව දෙවියන්ගේ කඳුළු බින්දුව ලෙස සලකන්නේ දීර්ඝ කාලයක් පසුතැවිල්ලෙන් සිටි ශිව දෙවියන් ඔහුගේ ප්‍රීතිමත් ආත්මයෙන් ගිලී සිටියේය. ඔහු අවසානයේ අවදි වූ විට ඔහුගේ දෑස්වලින් කඳුළු මිහි මව මතට රූරා වැටුණි. නෙතින් ගිලිහුණු කඳුළු කැට මේ ශාක බවට පත්වූ බව ශිව පුරාණය නම් ග්‍රන්ථයේ සටහන් වූ නිසාවෙනි.

‘රුද්‍ර’ නම් ශිව දෙවියන් හඳුන්වන තවත් එක් නමකි. ‘ආක්ෂ’ නම් කඳුළු බින්දුය. දෙවියන් විසින් මනුෂ්‍යයන්ට දායාද කළ, පුරාණ ඍෂිවරු මෙන්ම වර්තමාන හිමාල අඩවියේ වාසය කරන යෝගීවරුන් දෙවියන් සමග මනසින් ගනුදෙනු කිරීමට මෙන්ම දෙවියන් දර්ශනය කරගැනීමට, දීර්ඝායු ලැබීමට හා අධ්‍යාත්මික ශක්තිය වර්ධනය කරගැනීමට යොදාගත් මහාර්ඝතම වස්තුව නම් මෙයයි.

හින්දු බැතුමතුන්ගේ විශ්වාසයට අනුව මෙහි මහා බ්‍රහ්ම, ඊෂ්වර හා විෂ්ණු ‍යන දෙවිවරුන්ගේ බලය එක්කාසුවී පවතී. හෙළයේ මහා පුරුෂයා වූ මහා රාවණා රජුගේ ඔටුන්නේ ඉදිරිපස පවා රුද්‍රාක්ෂයක් සවිකර තිබූ බවත්, ඔහුගේ වීර බල පරාක්‍රමයට එය ශක්තියක් වූ බවත් සඳහන් වේ.

රුද්‍රාක්ෂ වර්ග කරන්නේ එහි වූ දාර නිසා ඇතිවන මුහුණු ගණන මුල් කරගෙනය. මේවා මුඛී ලෙස හඳුන්වන අතර මුඛ විසි එකක් ලෙස බෙදෙන රුද්‍රාක්ෂ ගණන විසිඑකකි. නිර්මුඛී රුද්‍රාක්ෂද වේ. එකිනෙකට බද්ධ වූ රුද්‍රාක්ෂද වේ. මේවාට වෙන වෙනම අධිපති දෙවිවරුද සිටී. ඒ ඒ දෙවිවරුන්ට පුද පූජා පැවැත්වීම මගින් ආශීර්වාද ලබාගත හැකිය.

ඒක මුඛී රුද්‍රාක්ෂයට ශිව දෙවියන්ද, දිවි මුඛී රුද්‍රාක්ෂයට ශිව හා පාර්වතී, ත්‍රීමුඛී මහා බ්‍රහ්මයාද, චතුර්මුඛී මහා බ්‍රහ්මයා හා සරස්වති දෙවඟනද, පංච මුඛී රුද්‍රාක්ෂයට පංච මහා දෙවිවරුන් ආදී ලෙස අධිපතිත්වය දරයි. මේවා ජන්ම අංකවලට අදාළවද පැලඳීම සිදුකරයි.

ශිව දෙවියන්ගේ ආශීර්වාදයෙන් තවත් සොඳුරු ඉසව්වක හමුවෙමු….

 

 

විදුනි බස්නායක