இனப்பிரச்சினையை புறம் தள்ளிவிட்டு புதிய இலங்கையை உருவாக்க முடியாது : ரஞ்சித் ஹேநாயக்க ஆராச்சி

பாரிய மக்கள் எழுச்சி ஏற்பட்டுள்ள இத்தருணத்தில் காலிமுகத்திடல் கோட்டா கோ கிராமம் மட்டுமன்றி இன்று நாடளாவிய ரீதியில் பரவி வரும் போராட்டமாக மாறியுள்ளது. இந்தப் போரை உண்மையான வெற்றியுடன் முடிப்பது போராட்டத்தின் தொடக்கத்தை விட கடினமாக இருக்கலாம் என்பதை நாம் உணர வேண்டும். இப்போராட்டத்தில் ஏற்கனவே கிடைத்த வெற்றிகளின் உற்சாகத்தில், அதன் ஈர்ப்பை மறக்காமல், எதிர்நோக்கும் தடைகளை முறியடிப்பதற்கான வழிமுறைகளை வகுக்க வேண்டியது அவசியம். எதிர்காலம் மற்றும் தீர்வுகள் மிகவும் சிக்கலானவை என்பதை நாம் மனதில் கொள்ள வேண்டும்.

அமைச்சரவையை ராஜினாமா செய்வது அல்லது மாற்றுவது என்பது போராட்டத்தின் காரணமாக கிடைத்த மாபெரும் வெற்றியாகும்.

இளைஞர் எழுச்சியாக ஆரம்பித்தது இன்று பல்வேறு துறைகளிலும் அனைத்துத் தரப்பு மக்களிடமும், நாடளாவிய ரீதியிலும் பரந்துபட்ட மக்கள் போராட்ட வடிவில் வெளிப்பட்ட மற்றுமொரு வெற்றியாகும்.

கட்சி பேதமின்றி அனைவரும் போராட்டத்தில் கலந்து கொள்வதும் வெற்றியாகும்.

நாட்டில் வேரூன்றியிருந்த பின்தங்கிய கலாசாரத்திற்கு சவால் விடுத்ததும் வெற்றிதான்.

இனப் பிரிவினைக்கு எதிராக குரல் எழுப்பப்பட்டதும் வெற்றியே.

ஆனால் இத்தனை வெற்றிகள் கிடைத்தாலும் போராட்டக்காரர்கள் மற்றும் நாட்டு மக்களின் அபிலாஷைகள் நிறைவேற்றப்படுகிறதா என்பதை ஆராய்ந்து அவர்களின் வெற்றிகளை அடைவதற்கான வியூகங்களை வகுப்பது இன்றைய தேவையாக உள்ளது.

இவை தவறவிடக்கூடாத உண்மையான பிரச்சினைகள்.

போராட்டத்தின் போது பல பிரச்னைகள் பேசப்படுகின்றன. சில சிக்கல்கள் தானாகவே தீர்க்கப்படும் என்று நாங்கள் நினைக்கிறோம். சில பிரச்சினைகளின் ஆழத்திற்குச் செல்லாமல் நாங்கள் அதைப் பற்றி பேசுவதில்லை. தேவையில்லாத பிரிவினைப் போராட்டம் உருவாகிவிடுமோ என்ற அச்சம்தான். ஆனால் சில பிரச்சனைகளை நாம் தவிர்க்கலாம் ஆனால் சிலவற்றை தவிர்க்க முடியாது என்பது என் புரிதல்.

சுதந்திரத்திற்குப் பின்னர் இலங்கையின் ஆட்சியாளர்கள் தவிர்க்கக்கூடாத விடயங்களை திட்டமிட்டு புறக்கணித்ததன் காரணமாகவே இன்று இலங்கை இவ்வளவு அவல நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளது என்பது எனது புரிதல்.

சுதந்திரத்திற்குப் பின்னரான இலங்கையில் எமது இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வை வேண்டுமென்றே புறக்கணித்தமையே இவற்றில் முக்கியமானதாக நான் கருதுகிறேன்.

சுதந்திர இலங்கையில் ஜனநாயக உரிமைகள் வெள்ளை ஏகாதிபத்தியங்களிடம் இருந்து பெற்றுக்கொள்ளும் அளவிற்கு நாளுக்கு நாள் பறிக்கப்படுகிறது என்பது எனது புரிதல். எனவே இப்பிரச்சினைகளின் துணை விளைபொருளான பொருளாதார, அரசியல், சமூகப் பிரச்சனைகள் நாளுக்கு நாள் உக்கிரமடைந்து இன்று இலங்கை இங்கு கொண்டு வரப்பட்டுள்ளது.

இலட்சக்கணக்கான உயிர்களைப் பலிவாங்கிய இனப் போரைக் கொண்ட ஒரு நாடு, இன்றுள்ள பிரச்சினையை அப்படியே வைத்துக்கொண்டு, இல்லாதது போல் நடந்து கொண்டால் நன்றாக இருக்காது. தற்போதுள்ள அரசியல் அதிகாரம் நாட்டு மக்களை இனவாதச் சேற்றில் தள்ளி, சேறு பூசும் விதத்தைப் பாராட்டி, நாட்டின் வளங்களை அவர்கள் இஷ்டத்துக்கு நிரப்பி, நாட்டை அவர்கள் விரும்பும் அழிவுக்கு இட்டுச் சென்றதை நாம் அறிவோம்.

இன்று புதிய அரசியலுக்கான மக்கள் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டுள்ளோம். இந்த அடாவடி அரசியலுக்கு எதிராக அனைத்து தரப்பு மக்களும் ஒன்றிணைந்து காலி முகத்திடலிலும் நாட்டின் பல்வேறு பகுதிகளிலும் ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்டுள்ளோம். புதிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்த, புதிய அரசியலை உருவாக்க புதிய நாட்டை உருவாக்குவது பற்றி பேசும் தருணம் இது.

ஒரு புதிய அரசியலை உருவாக்க, இருக்கும் அரசியலை மட்டுமல்ல, அங்கு நடக்கும் தவறுகளுக்கான காரணங்களையும் கண்டுபிடித்து, அந்தத் தவறுகளை ஏற்படுத்தாத புதிய அரசியலையும், வழிமுறையையும் உருவாக்க வேண்டும் என்பதை நாம் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். பிறர் பெயரில் அரசியல் அதிகாரம் என்ற பெயரில் புதிய அரசியல் இருக்காது. எனவே புதிய அரசியல் என்பது ஒரு புதிய அரசியல் அமைப்பு வேண்டும்.

ஊழலுக்கு எதிரான பொறிமுறையை அமைத்து, சட்டத்தின் ஆட்சியை நிலைநாட்டுவதற்கான பொறிமுறையை அமைத்து, இன நெருக்கடிக்கு மூலகாரணமான ஆட்சி முறையை மாற்றி, அதிகாரப் பகிர்ந்தளிக்கும் கூட்டாட்சி ஆட்சி முறையை நோக்கி நகர்வது என்பது எனது புரிதல். இந்த நேரத்தில் விவாதிக்கப்பட வேண்டிய முக்கிய பிரச்சினை.

அந்தத் தீர்வைப் பற்றி விவாதிப்பதற்குப் பயப்படுகிறோம் என்றால், இன்று அதைப் பற்றிப் பேசாமல் இருந்தால், அன்று செய்த தவறை மீண்டும் செய்வதுதான் என்பதை மறந்துவிடக் கூடாது. அப்படி நடந்தால் நாம் அனைவரும் மீண்டும் பெரும் சிக்கலில் மாட்டிக்கொள்வோம்.

இவ்வாறான அரசியல் பிரச்சினை இல்லாமல் ஜனநாயக சமூகத்தை கட்டியெழுப்ப முடியாது என்பது எனது புரிதல். இத்தகைய ஜனநாயக நடைமுறைக்கு வழிவகுத்திருக்க வேண்டிய பெரும் பிரச்சினைகளைத் தவிர்த்ததன் பக்கவிளைவாகவே இன்று இந்த நெருக்கடியை நாம் அனுபவித்து வருகிறோம் என்பதை மறந்துவிடக் கூடாது.

இனப்பிரச்சினையும் இனவாதமும் அரசியல் வாதிகளாலும் ஏனைய குழுக்களாலும் தமது குறுகிய அதிகாரப் பேராசைக்காக சமூகத்திற்குள் கொண்டு வரப்பட்டவை என்பது தெளிவாகின்றது. ஆனால், நாம் விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும், அவர்கள் இன்று சமூகத்தில் வேரூன்றியிருக்கிறார்கள். அவர்களை சமூகத்தில் இருந்து அகற்றுவது எளிதல்ல. அவற்றிலிருந்து விடுபட, நாம் வெளிப்படையாக விவாதிக்க வேண்டும். பிரச்சினைகளை வெளிப்படையாக விவாதிக்காமல் மறைத்து, இன்னும் சில வருடங்களில் இன்று இருக்கும் நிலைக்கு வருவோம்.

எனவே இன்று நாம் செய்ய வேண்டியது என்னவென்றால், நாம் ஒவ்வொருவரும் இதைப் பற்றிய ஒரு திறந்த விவாதத்திற்கு, ஒரு திறந்த உரையாடலுக்குச் செல்ல வேண்டும். இல்லையேல் இனவாதம், இனப்பிரச்சினை இல்லை என்று தம்பட்டம் அடித்துக் கொள்ளாமல், பிரச்சினை நமக்குள்ளேயே, எமது சமூகத்தினுள்ளே இருக்கிறது என்பதை உணர்ந்து, வெளிப்படையாகவும் அச்சமின்றியும் அந்தக் கேள்வியை எழுப்பி இன்று நாம் ஒன்றிணைந்து போராடுகிறோம்.

இது போன்ற விவாதம் இதற்கு முன்பு சாத்தியமில்லை என்பதை நாம் அறிவோம். ஆனால் இன்று நாம் ஒருவரையொருவர் கேட்கும் சூழலில் அது தொடங்குவதற்கு இடமிருக்கிறது.

இப்போராட்டத்தில் தமிழ் மக்களின் பங்கு குறைந்த சதவீதமே என்பதை நாம் ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும். அதற்கு நல்ல காரணங்கள் உள்ளன. தமிழ் இனவாத அரசு சிங்கள இனவாத அரசால் தாக்கப்பட்ட போது சிங்கள மக்கள் அனைவரும் அல்ல பெரும்பான்மையினரே அதற்கு ஆதரவாக பெருமையடித்ததை நாம் மறந்துவிடக் கூடாது. அவர்களின் இரத்த ஆறுகளையும் கண்ணீரையும் சிங்களவர்கள் கண்டுகொள்ளவில்லை என்பதை நாம் மறந்துவிடக் கூடாது. எனவே, தமிழர்கள் சிங்களவர்களுடன் கைகோர்க்கத் தயக்கம் காட்டுவது நியாயமானதாக இருக்கலாம். எனினும் சுதந்திரத்திற்குப் பின்னரான இலங்கையில் அவர்களைத் தொடர்ந்து தாக்கி வந்த எதிரிகள் அன்று தாக்கிய அதே பாணியில் இன்று சிங்களவர்கள் மீது தாக்குதல் நடத்துகின்றனர். எனவே போராட்டக்காரர்களாகிய நாம் அன்று செய்த தவறை உணர்ந்து தமிழ் மக்களிடம் கை நீட்ட வேண்டும். அவர்கள் அழைக்கப்பட வேண்டும்.

நாம் ஏதோ தவறு செய்துவிட்டோம் என்பதை ஒப்புக்கொண்டு, அவர்களின் மற்றும் நம்முடைய பிரச்சினைகளை ஒன்றாகத் தீர்க்க எங்களுடன் இணைந்து பணியாற்ற அவர்களை அழைக்க வேண்டும். ஆனால் அவர்கள் அழைப்பிற்காக மட்டும் வரவில்லை என்பது தெளிவாகிறது. அப்படியானால், அவர்களுடன் சேர்ந்து நாம் செய்த தவறுக்கு மன்னிப்பு கேட்க வேண்டும். அப்போது அவர்கள் எங்களுடன் இணைவார்கள் என்று நம்புகிறேன்.

தமிழ் மக்களுக்கும் ஒன்று சொல்ல வேண்டும். கடந்த காலத் தவறுகளால் இன்று வாய்ப்பு கிடைக்கும்போது, ​​உங்கள் பிரச்சனையையும், ஒருவருடைய பிரச்சனைகளையும் ஒன்றாகத் தீர்த்துக்கொள்ள வாய்ப்புக் கிடைக்கும்போது, ​​அனைவரும் ஒருவரையொருவர் சொல்வதைக் கேட்கத் தயாராக இருக்கும் திறந்த மனது இருக்கும்போது, ​​ஒருபுறம் இருக்கட்டும். பழைய சண்டைகள் மற்றும் அவர்களுடன் கைகோர்த்து போராடுங்கள், உங்கள் பிரச்சினைகளை தீர்க்க இப்போது நேரம் என்று நினைக்கிறேன்.

குறைந்த பட்சம் சிங்களவர்கள் இன்று தமிழர்களின் கேள்வியை கேட்கும் நிலையை அடைந்துவிட்டார்கள் என்பது எனது புரிதல். அல்லது சூழ்நிலைகள் அவர்களைக் கேட்கும்படி கட்டாயப்படுத்திய தருணம் இது. எனவே தமிழ் சகோதரர்கள் பழைய குறைகளை ஒதுக்கிவிட்டு இத்தருணத்தில் மற்ற குழுக்களுடன் கைகோர்த்து உங்களுக்கும் நம் அனைவரின் பொது எதிரிக்கும் எதிராக ஒன்றுபட்டு போராட வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

அப்போதுதான் புதிய அதிகாரப் பகிர்வு அரசியலை நோக்கி இலங்கை செல்ல முடியும்.

ஒன்றுபட்டு போராடுவோம்! ஒன்றிணைந்து உரிமைகளை வென்றெடுப்போம்!

– ரஞ்சித் ஹேநாயக்க ஆராச்சி